POGRZEB

ROZDZIAŁ 12
NASTĘPNEGO DNIA:
-Ja idę się przejść nad tą rzeczkę w lesie- oznajmiłam staruszkom po czym wyszłam. Szłam tą samą trasą co wczoraj i zobaczyłam znajomy samochód i znajomą osobę, która chyba właśnie próbowała się rzucić z mostu:
-Boże Nathan nawet o tym nie myśl- podeszłam do chłopaka i przemówiłam uradowana, że go widzę i zrozpaczona, że właśnie chce popełnić samobójstwo
-No nie wierzę własnym oczom i uszom czyżbym już skoczył i był w niebie- nagle jego noga poślizgnęła się i chłopak spadł z dość wysokiego mostu (trzymał się tylko jedną ręką):
-Nath daj mi rękę spokojnie- podałam mu swą dłoń, którą złapał. Po niecałych  2 minutach wczołgał się na most.-Wariacie zrobiłeś to specjalnie? Co ty właściwie tutaj robisz?
-A ty?
-Nie odpowiada się pytaniem na pytanie
-Oj dobrze przyjechałem do babci, ale przejeżdżając przez most naszła mnie głupia myśl
-No właśnie zauważyłam idioto czy ty jesteś normalny?- wtuliłam się w chłopaka. 
-Siva wypaplał- momentalnie odsuną się ode mnie- kochasz go?
-Nath, bo ja nie wiem co robić, tymi wyznałeś miłość  on się zjawił na nowo mam mętlik w głowie- wyjaśniłam
-Rozumiem, ja ja po prostu tylko się w tobie zakochałem- po tych słowach pocałował mnie, z początku nie wiedziałam o co mu chodzi
-Nath,  ogarnij się- zaczęłam się śmiać.
-Wrócisz ze mną do domu?
-Nie wiem, a co?
-wiesz jak za tobą tęsknimy, oszczędź chociaż Klaudie ratując ją od Toma, naszło mu coś i nie może od niej się odkleić
Wsiedliśmy do jego wspaniałego autka i pojechaliśmy do babci Natha. Oznajmiłam tylko, że chyba wrócę do moich wariatów:
-Bardzo pani dziękuję teraz wiem gdzie szukać pomocy- podziękowałam po czym wsiadłam do samochodu i odjechaliśmy do Londynu.
-Ej Nath mam bardzo dyskretne pytanie
-Dawaj
-Dlaczego nie wymieniasz odświeżacza w samochodzie, który jest pusty od wigilii? Za pewne cię nie stać biedny człowieku- po czym wybuchliśmy śmiechem
-Nie to, że nie wymieniam to Jay go zabiera, bo jak twierdzi jego jaszczurka też musi ładnie pachnieć
-Ale, że jak on... swoją jaszczurkę...- zatkało mnie
-Tak, ale to jego i moja tajemnica więc cicho- nie mogłam się powstrzymać od śmiechu i robiłam różne głupie rzeczy:
-Nath grzyweczka ci się nie układa
-Gzie jak? Co?- wystraszył się po czym przejechał na czerwonym świetle- jeszcze chwila a cię wysadzę
-Nie odważysz się
-Odważę
-Jak mnie wysadzisz to pójdę mieszkać do Przemka- chłopak spojrzał na mnie złowrogo
-Nawet się nie waż siedź tu w samochodzie i rób co chcesz, tylko nie zaczepiaj doświadczonego kierowcy
Dojechaliśmy do domu po raz wtóry zostałam napadnięta przez stado
-Gdzie byłaś, co zrobiłaś co ci się stało?- odezwali się wszyscy chórkiem
-Nie udawajcie, że nie wiecie skoro ten tu obecny Indianin wam wszystko wypaplał- wskazałam na Sivę, który złożył ręce i zrobił minkę kotka ze Shreka. 
-Aaaaaa why, why, why?- krzyczał Jay. Wszyscy pobiegli na górę, on darł się jak opętany. Wchodząc do pokoju nikt niczego wyjątkowego nie zobaczył oprócz Jaya klęczącego z rybką w dłoni
-Jay co ci się stalo?- rzekłam wystraszona
-To przez ciebie, hańba ci- mówił przez płacz chłopak- ona umarła
-Jay rybki zdychają- wtrącił się roześmiany Max
-Umierają, ty się nie znasz nie umiesz z nimi rozmawiać- wydarł się na kolegę. Zaczęłam szperać po biurku i w szufladzie Jaya:
-A ty czego tam szukasz
-Chusteczki bo zaczęłam płakać razem z tobą
-Masz, chociaż jedna normalna- uklękłam obok chłopaka i zasłoniłam się chusteczką. Nie udawałam, że płaczę ja płakałam, ale ze śmiechu.
-To kiedy pogrzeb?- Iza
-Dziś o 19 wszyscy mają się stawić w moim pokoju.
-I ubrać się żałobnie- powiedziałam
-Słusznie, ach tylko ty mnie rozumiesz jesteśmy tacy podobni- Jay mnie przytulił a ja zrobiłam taką minę że wszyscy się roześmiali i musieli wyjść z pokoju. Wcale nie było mi do śmiechu gdy Jay stwierdził, że jestem do niego podobna, rozryczałam się tym razem ze smutku.
GODZINA 19:00
Wszyscy przebywali już w pokoju Jaya. Rybka położona była w pudełku po maśle. Owe pudełko było wysłane delikatnym białym materiałem, a w około były poprzypinane sztuczne kwiatuszki z moich spinek. Zdechła rybka leżała na poduszeczce lalki barbie, którą Jay znalazł nie wiadomo skąd na strychu. Max co bardzo wszystkich zdziwiło robił za księdza: 
-Oh ty biedna nieszczęsliwa, zdechła...- tu Jay spojrzał na Maxa jakby chciał go zabić- przepraszam bardzo umarła rybko. Byłaś z nami tak długo, aż 3 miesiące, nikt cię nie doceniał, jedyny tu oto przybyły twoj pan i władca się tobą opiekował, gdyby nie on dawno już byś nie żyła gdy to wpadłaś Tomowi do jego herbaty, a on biedak i następca twego tronu wypiłby cię. Wiedz droga zdech .. przepraszam zmarła rybko, że nigdy o tobie nie zapomnimy- po tych słowach wszyscy powstrzymywali śmiech, ale Tomowi i Nathowi to się nie udało. Wybuchli głośnym i nie pohamowanym śmiechem i zostali wyproszeni z ceremonii. Wrócili po 5 minutach z czarnymi chustami na głowach. Po wyjątkowych 2 minutach ciszy zostało przetransportowanie zmarłej rybki do... toalety. Oto na sedesie stał plastikowy kubeczek z papierowym krzyżem. Pojemnik z rybką niósł Jay zatrzymał się przed sedesem
-Ej co on chce z nią zrobić?- zapytał Tom
-Spuścić w kiblu mój drogi kolego- odrzekł zafascynowany Nath
-Że co? Nieeee!!!- Tom zaczął krzyczeć i wyrwał Jayowi pudełko z rybką, tak zawzięcie o nią walczyli i tak się szarpali, że zdechlak sam wpadł do kibla, a Olka, Klaudia, ja i Iza uroczyście spuściłyśmy wodę. Jak to przystało Jay i Siva urządzili stypę ogółem było dużo jedzenia. Nie wiedzieliśmy czy świętować moje przybycie czy pogrzeb rybki, ale to już szczegół
-Tom właściwie co ty chciałeś zrobić z tą rybką- Klaudia
-Zakopać w ogródku pod jabłonią- po jego słowach wszyscy wybuchli śmiechem.




A więc macie kolejny rozdział
Mi się podoba nwm jak wam
I nie uśmierciłam go
A tuńczyki me kochane się wystraszyły hehe
Dziękuję za komentarze =D